Dzień Zwycięstwa? Jakiego zwycięstwa? Dla Polski dzień 9 maja 1945 roku nie oznaczał żadnego zwycięstwa, tylko nową – sowiecką okupację, której skutki odczuwamy po dziś dzień. Na paranoję zakrawa więc fakt, że polskie władze jakiegokolwiek szczebla zezwalają na świętowanie przez Rosjan Dnia Zwycięstwa w… Polsce / tak jak to miało miejsce 4 maja br. w Braniewie/. Ba, nawet uczestniczą w tych obchodach.

No co, nawet kwiatów na grobach poległych, sowieckich żołnierzy nie wolno złożyć ? Poległych pozostawmy wieczności, choć warto pamiętać, że do Polski czerwonoarmistów nikt nie zapraszał – we wrześniu 1939 przyszli jako agresorzy, a w latach 1944-45 jako triumfatorzy, instalując komunistyczną władzę w Polsce, a często – jak gen. Iwan Czerniachowski, uhonorowany pomnikiem w Pieniężnie – bezpardonowo zwalczający również żołnierzy Armii Krajowej.

Zresztą Rosjanom wcale nie chodzi o poległych, a pochowanych na braniewskim cmentarzu żołnierzy. „Wskrzeszanie” przez nich obchodów Dnia Zwycięstwa w Polsce nosi znamiona prowokacji. I demonstracji siły. Co prawda Braniewo to jeszcze nie Krym czy Odessa, jeszcze tam nie ma prorosyjskich „separatystów”, ale kto silnemu zabroni świętować ?…

Marian Salwik, Tygodnik „Niedziela”, 21-25 maja 2014

P.S. W Seminarium w Braniewie studiował mój ojciec, Gedeon Cuber. Potem poznał moją mamę…