Coraz to z ciebie, jako z drzazgi smolnej,

Wokoło lecą szmaty zapalone;

Gorejąc nie wiesz, czy Stawasz się wolny,

Czy to, co twoje, ma być zatracone?

Czy popiół tylko zostanie i zamęt,

Co idzie w przepaść z burzą? – czy zostanie

Na dnie popiołu gwiaździsty dyjament,

Wiekuistego zwycięstwa zaranie…

P.S. Dziś nie mogę wyjść na moją ulicę, bo jej nie ma. Zabrałem jeden kamień, granitową kostkę z ulicy Kościelnej – niech mi to będzie wybaczone. To tak na pamiątkę. Potem już będzie ładny asfalt.  I tylko zostanie popiół. Więc zabrałem ten diament. Po co ? Odpowiedz nieznajomy, bo mnie się zdaje, że wiem.  Tak, żeby coś zostało.