…wolałbym mówić, tak bliżej, czuć twój zapach. To nie jest takie proste, jak myślisz. Kiedy tygodnie mijają, a ja nie opuszczam mieszkania. Spacery z psami, usta zamknięte ciszą z maski. Droga do kościoła, ja nie prowadzę. Jak można o tym pisać, wciąż i wciąż. Telewizor jest głupi, dzienników nie oglądam. Czytanie męczy, lekcji za mało i nawet cóż to za lekcje – mówić do uczniów pozasłanianych maskami…

Wiem, jak uczyć fizyki, ale nie mogę tak, jak wiem. Więc wyjeżdżamy, mój stary, otwórz okno, weź do koszyka piknik i parę butelek absyntu. Nie zapomnij o czapkach ! Tam, gdzie jedziemy będzie mroźno i gorąco zarazem.