Nareszcie znalazłem czas, by coś napisać. Babcia moich wnuków piecze z nimi świąteczne pierniki. Moje dziewczyny – Funia i Zuzia leżą przy moich nogach. Słyszę „Somewhere over the rainbow” z youtuba. Na dworze pada, zimno i wiatr. A w domu ciepło, pachnie wigilią. Jest bezpiecznie. jest przytulnie, wszystko działa – jest ciepło, świecą lampy, leci woda czyli jest dobrze.
Jestem szczęśliwy. Dziś pierwsza niedziela adwentu. Czas postanowień – ja: bez alkoholu i bez słodyczy. Przez cały adwent. Bez alkoholu może wytrzymam, ale bez słodyczy będzie trudno. Zastrzegłem jedynie dropsy z metalowych pudełek z Lidla. Muszę je czasami ssać z powodu gardła. Jak się jest nauczycielem to czasami zasycha.
Jutro poniedziałek, wywiadówka. Wystawiłem kilkanaście zagrożeń z powodu niezdanego sprawdzianu z grawitacji. Spodziewam się kolejki rodziców z pytaniem – co ma zrobić syn/córka, żeby poprawić ? Odpowiedź – poprawić . I tak co roku. Myślę, że do świąt poprawią.
Na podwórzu pozamiatałem wczoraj resztę liści. Jest czysto na ziemi i na dachach. W domu pomalowana klatka schodowa, jesteśmy po remoncie instalacji elektrycznej w kamienicy, mamy domofony i nową kostkę brukowana podwórzu. Babcia Stazyj byłaby zadowolona. Moja mama też. Tak więc żeglując w samozadowoleniu, szczęśliwy, spełniony w domu i na zewnątrz jestem. Po prostu jestem. Piję też popołudniową kawę, byłem na spacerze. Muszę jeszcze przygotować na jutro kilka zadań z termodynamiki. Ale to pestka.
Dziś czytałem w kościele z Pisma Świętego. Mój kościół też mnie wspiera. I ja jestem mu oddany. Na koniec te słowa. I żegnaj nieznajoma, do zaś.
Gdy zmarł poeta
Dwa tygodnie temu przyjechała koparka. Miała plantować nasze górki z ziemi. Po godzinie zaprosiła mnie przyjaciółka na jej tańce. Gdy wróciłam, to koparka jeszcze pracowała. Zauważyłam, że naszych górek już nie było. Kiedy koparka odjeżdżała, podwiozła mnie do bramy. Tydzień temu przyjechał pewien pan z traktorem. Miał spulchnić tę naszą ziemię. Ten pan kupił nam trawę do siania. Kiedy on tylko odjechał , tata zaczął siać. Ale przedtem musiał jeszcze pozbierać kamienie, które leżały wśród świeżej ziemi.. Kiedy zasiał już trawę, ziemię uwalcował. Pozwolił mi podlewać ziemię wodą z ogrodowego węża.
Na osobiste zaproszenie Jubilata – Tadeusza Kijonki, który obchodził w czwartek, 10 listopada, swoje 80. urodziny – zjawiliśmy się w Operze Śląskiej w Bytomiu. Jakże to znane i kochane dla nas miejsce ! Tadeusz Kijonka – kierownik literacki Opery, który piastował to stanowisko przez 45 lat. Poeta, publicysta, założyciel miesięcznika Śląsk”, wieloletni prezes Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego.
To tytuł monodramu, który obejrzeliśmy wczoraj w 
Całkiem mi cicho, w środku i na zewnątrz. I to nie dlatego, że dziś Wszystkich Świętych. Tak zamilkłem po prostu. Wypowiadam mało słów, dużo myślę, poruszam się spokojnie i wręcz majestatycznie. Tak mi z tym dobrze. Robię, na co mam ochotę, nikt mnie nie popędza, a gdyby ktoś śmiał to uczynić, to zabraniam. Sam sobie sterem, jestem wolny. Dawno tak nie czułem. Może to zmęczenie po towarzyskim spotkaniu, może to jesień i to, że dziesięć worków liści z mojego kasztanowca mam w rękach i w nogach. Na mojej ulicy jest tak cicho, nikt prawie nie chodzi. W kościele też dziś pusto.
