Jestem w spoczynku, zatrzymany w biegu, w życiu, w pogoni. Choroba przykuła mnie do łóżka i nie mogę wychodzić z domu. Dziś kończą się zimowe ferie, a ja spędziłem je w większości nie wychodząc ze swojego mieszkania. Odczuwam spokój, ale i ból w piersiach i pod mostkiem. Nigdy nie miałem zapalenia płuc, a to, połączone jeszcze z zapaleniem oskrzeli, wydaje się być bardzo poważne, długotrwałe i uciążliwe. Tylko dzięki mojej ukochanej żonie przechodzę żywy z dnia na dzień. Bez jej opieki nie mógłbym funkcjonować. Spadły na nią dodatkowe obowiązki, które dotąd były moją wyłączną domeną.
Skończyłem wczoraj „Króla” Twardocha. Powieść to chyba najlepsza tego autora. Nie mogłem się od niej oderwać, szczególnie od jej drugiej połowy. Teraz brak mi czegoś do czytania. Sięgnąłem po „Martina Edena” Jacka Londona. Przeczytałem kilka kartek, ale to chyba nie to. Szukam dalej. Trudno coś znaleźć w internecie. Szukam po noblistach z literatury, po wydawnictwach mi znajomych i cenionych, ale na razie nic. Siedząc w domu całą dobę muszę coś czytać. Telewizja nie wchodzi w ogóle w grę, dopiero wieczorem, po dzienniku.
Piecem zajmuje się Adam, więc mamy ciepło. Na dworze brudny śnieg, dawno nie padało, jest czarno na placu i na łapach dziewczyn, gdy wchodzą do mieszkania. Dla rozrywki rozwiązuję zawiłe równania z Pazdry, ale to bawi tylko do czasu.
Chcę być zdrowy, chcę wrócić do rytmu dnia. Chcę wrócić na tory. Teraz jestem jak lokomotywa na bocznicy. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, szalona, samotna, ale pełna energii – czyli zmagazynowanej pracy.
W rozmowach z młodymi ludźmi często można usłyszeć, że prawa ustanowione przez Boga ich ograniczają. „Dlaczego nie można tego czy tamtego? Dlaczego Bóg tak to wymyślił?” W takim myśleniu występuje zasadniczy błąd. Otóż Bóg swoim prawem nas nie ogranicza, ale chroni. Po pierwsze każdy z nas może przecież tego prawa nie stosować i żyć, jak chce. Po drugie zastanówmy się chwilę nad sensem np. przepisów drogowych. Też nas ograniczają: tu nie wolno skręcić, tu ulica jednokierunkowa i trzeba jechać dookoła, tu zakaz ruchu itd. Kiedyś tych przepisów nie było, ale w miarę jak ludzie ginęli w wypadkach, zaczęto rozumieć, że ograniczenie wolności kierowcy jest konieczne, że musi istnieć prawo obowiązujące wszystkich. Podobnie jest z prawem Bożym. Gdyby ludzie je stosowali, nie byłoby potępionych, a świat wyglądałby inaczej. Nie byłoby wojen, kradzieży, kłamstwa, a ludzie żyliby szczęśliwi. Problem jednak w tym, że coraz więcej jest tych, którzy „wiedzą lepiej” od Boga, jak powinno być. Dzięki temu świat wygląda, jak wygląda… 
Na nartach nie jeżdżę. Kiedyś próbowałem, nie wyszło. Siedzę i patrzę za okno. Są góry, jest śnieg. Tu jest taka cisza, ciepło i przytulna atmosfera dwojga staruszków. Są bardzo dobrzy dla siebie i dla nas. Dobrze nam tu być. Gdy dziś odjeżdżaliśmy, Piotr pokazał mi książkę z objawieniami Boga Ojca. Bóg przekazał je pewnej zakonnicy. Inność tych objawień polega na tym, że to objawienia Ojca, a nie syna i nie jego matki. Objawień Matki Bożej jest na świecie najwięcej.
Jestem Grzegorz Cuber czy jestem Grzegorzem Cuberem ? Jestem Grzegorz Cuber oznacza, że Grzegorz Cuber w całości wyczerpuje moje bycie, a jestem Grzegorzem Cuberem oznacza, że jest to rola, jaką pełni moje „ja”, posiadające również takie obszary lub aspekty, które Grzegorzem Cuberem nie są .
