Z najnowszej analizy brytyjskiego think tanku im. Henry’ego Jakcsona wynika, że na polecenie władz w Moskwie rosyjska armia przywraca do służby bazy wojskowe wykorzystywane w czasach ZSRS. Jednocześnie na północ Rosji przerzucane są systemy rakietowe dalekiego zasięgu. Celem Kremla jest całkowita militaryzacja regionu Arktyki.

W opublikowanym przed kilkoma dniami dokumencie czytamy m.in., że działania militarne Rosji wobec Arktyki znacząco przyspieszyły przed trzema laty, gdy rosyjska armia utworzyła specjalne jednostki odpowiedzialne za monitorowanie sytuacji w regionie (tworzące razem tzw. Połączone Dowództwo Strategiczne Północ, PDSP). Dodatkowo Kreml wpompował olbrzymie pieniądze w rozbudowę infrastruktury wojskowej na północy Rosji poprzez przywrócenie do stanu używalności baz opustoszałych po upadku Związku Sowieckiego.

„Rewitalizacji” poddano m.in. lotnisko wojskowe Rogaczewo (położone na jednej z wysp w archipelagu Nowa Ziemia na Oceanie Arktycznym), a także bazy w Tiksi (Jakucja) i Workucie. Ponadto ukończono budowę strategicznego, pięciokondygnacyjnego kompleksu wojskowego na Ziemi Aleksandry – rosyjskiej wyspie na Morzu Barentsa, jednej ze 192 wysp tworzących archipelag Ziemi Franciszka Józefa.

Baza wojskowa może pomieścić do 150 żołnierzy, a na pasie startowym wokół budynków rozlokowane są ciężkie myśliwce MiG-31. Docelowo mają tam być umieszczone również bombowce Su-34 zdolne do przenoszenia broni jądrowej. Warto przypomnieć, że w latach 50. ub. wieku w regionie tym funkcjonowała baza wojskowa, w której rozlokowane były sowieckie samoloty strategiczne i bombowce. Wiosną br. z oficjalną wizytą przybył na wyspy prezydent Rosji Władimir Putin

Do reaktywowanych baz sukcesywnie dostarczany jest strategiczny sprzęt wojskowy. Eksperci z think tanku im. Henry’ego Jacksona w Londynie donoszą m.in. o przerzucaniu na północ Rosji systemów radarowych, satelitów i kompleksów rakietowych dalekiego zasięgu. – Nie możemy dalej ignorować rosyjskich ruchów militarnych w Arktyce – przekonuje na łamach raportu James Gray, członek komisji obrony w brytyjskiej Izbie Gmin. Z  kolei autor dokumentu, dr Andrew Foxall, ostrzega, że w ostatnich latach Rosja wyprzedziła Zachód o kilka długości w militarnym wyścigu zbrojeń wokół Arktyki. – Ekspansja Rosji na  Arktyce pociąga za sobą daleko idące konsekwencje finansowe i geopolityczne – dodaje ekspert.

CZYTAJ WIĘCEJ w weekendowym wydaniu Gazety Polskiej Codziennie 

Dziś w godzinach południowych odbywały się w stolicy uroczystości z okazji 78. rocznicy powstania Polskiego Państwa Podziemnego. Wczoraj MON przesłało miastu stołecznemu Warszawa listę wystąpień. Na pierwszym miejscu figurował Wojciech Kolarski, podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP. Miał on odczytać list prezydenta RP. 

Ale lektor prowadzący uroczystości wyczytał wszystkich mówców z wyjątkiem… przedstawiciela prezydenta RP. W efekcie listu Andrzeja Dudy nie odczytano.

Sytuacją tą – i zachowaniem władz miasta – oburzony jest minister obrony narodowej Antoni Macierewicz. – To niedopuszczalna sytuacja. Władze miasta nie pozwalają na odczytanie listu głowy państwa, choć kierowany przeze mnie resort dzień wcześniej przekazał listę planowanych wystąpień. Jestem oburzony zachowaniem urzędników prezydent Warszawy – mówi nam szef MON.

W nieodczytanym z winy miejskich urzędników liście prezydent Andrzej Duda napisał m.in.:

Polskie Państwo Podziemne jest i będzie dla naszego narodu źródłem inspiracji, a postawy działaczy konspiracji i żołnierzy AK wzorcami patriotycznymi. […] Miliony obywateli Rzeczypospolitej, którzy nigdy nie pogodzili się z utratą suwerenności, z wielką odwagą i gotowością do poświęceń organizowały różnego rodzaju działalność, którą w normalnych warunkach realizują władze różnych szczebli. 

W pierwszym wywiadzie po przedstawieniu projektów ustaw o KRS oraz Sądzie Najwyższym prezydent Andrzej Duda mówi „Dziennikowi Gazecie Prawnej”, że przedstawił propozycje głębokich zmian, jednak w niektórych punktach jest mniej radykalny niż autorzy ustaw, które zawetował.

Ale ja przypominam: sięgnąłem do korzeni, czyli wyborczego programu PiS. Stąd instytucja skargi nadzwyczajnej. Ona ma zapewnić ludziom większe poczucie sprawiedliwości. Może być ostatnią deską ratunku dla podsądnych, którzy czują się skrzywdzeni niesprawiedliwymi wyrokami. A co do innych moich propozycji: duża część sędziów Sądu Najwyższego będzie musiała odejść na emeryturę. To załatwia w moim przekonaniu problem tych, którzy kiedyś należeli i sądzili w imieniu PZPR. I w Sądzie tym pojawi się, w związku z powołaniem dwóch nowych izb: Dyscyplinarnej oraz Kontroli Nadzwyczajnej, wielu nowych ludzi. To będzie przewietrzenie tego Sądu, zarazem mieszczące się w granicach konstytucji

– wyjaśnił prezydent.

Problem w tym, że niektóre z propozycji prezydenta Dudy wymagają zmian konstytucji, a więc również zawarcia porozumienia z opozycją. A wiadomo, jak zakończyły się „konsultacje” z Platformą Obywatelską. Co więc osiągnął prezydent? Poza poruszeniem opinii publicznej… 

W wywiadzie Andrzej Duda podkreśla, że jest politykiem „popularnym”. Warto więc pamiętać o pułapkach czyhających na polityków, którzy zbyt wiele uwagi przywiązują do sondaży. Pisze o tym Tomasz Sakiewicz, redaktor naczelny „Gazety Polskiej” w najnowszym numerze tygodnika.

Chyba nie ma większego mordercy polityków niż sondażownie. Patrząc na słupki, wyciągają z nich wnioski, które prowadzą ostatecznie do wyborczej klęski, a przede wszystkim ruiny realnej polityki. W Polsce od kilkunastu lat próbuje się tworzyć partię środka. Wszystko niby się zgadza

– czytamy w najnowszym numerze „Gazety Polskiej”. Tomasz Sakiewicz tłumaczy:

Część wyborców PO o liberalnych poglądach uważa Platformę za zbyt mało ideową i nastawioną na geszefty. Natomiast część wyborców PiS sądzi, że ich ugrupowanie za bardzo skupia się na sprawach ideowych i chciałoby w życiu publicznym czegoś spokojniejszego. Jest trochę takich, którzy wymieniając wady obu partii, nie potrafią zdecydować się na żadną z nich. Słowem: idealna sytuacja, żeby zmobilizować kilka procent tych, którzy nie głosują, a są pośrodku, i zabrać po kilka następnych procent obu partiom. Jak dobrze pójdzie, to będzie z tego nawet największa partia. Wielokrotnie potwierdzały to sondaże. Tylko że w wyborach ostatecznie żadna partia środka nie przekroczyła progu. Okazało się, że kiedy wyborcy idą do urn, to bardziej boją się skumulowania wad partii środka niż ich zalet. Poparcie dla partii i ludzi środka jest bardzo miękkie. Jeżeli nawet uda się przekonać choć trochę osób z jednej i drugiej strony, to przy akcie głosowania nie ma to większego znaczenia. Polski wyborca głosuje na zasadzie swój–obcy. Jeżeli byłeś nasz, a już nie jesteś zupełnie nasz, to jesteś zdrajcą. Jeżeli byłeś u tamtych, a przeszedłeś do nas i mocno się nie wkupiłeś, to nasz jeszcze nie jesteś. Jeżeli nie byłeś ani u nich, ani u nas, to czyj jesteś? Jest to wojenny sposób identyfikacji, wynikający z doświadczeń komunizmu i wasalizmu III RP wobec obcych mocarstw. Wyborca nie testuje polityka pod względem jego cech, póki nie sprawdzi, do jakiego zalicza się obozu. Jeżeli nie jest w stanie tego zrobić, to woli na taką mimozę nie głosować. Co innego, kiedy wyborcę pytamy o renomę polityka. Popularny może być nawet wróg, bo jest przystojny, dobrze ubrany albo nieźle gada. Wyborca będzie go darzył sympatią, ale przy urnie go rozstrzela. Skąd więc biorą się zmiany tendencji wyborczych? Po pierwsze, te zmiany nie są takie duże. Po drugie, wynikają one bardzo często z łączenia i dzielenia podobnych partii.  Po trzecie, obozy potrafią powiększać się i pomniejszać dzięki zwerbowaniu niezdecydowanych albo przekonaniu, że źli to tamci. Polityk, który lawiruje, zaszkodzi swojemu obozowi, a sobie najbardziej, ale za to przez jakiś czas może być dzięki temu popularny. Tylko popularność jest w Polsce – jak wyżej wspomniałem – cechą drugorzędną. Podstawą jest identyfikacja.

Dziś Andrzej Duda zaprezentował swoje projekty ustaw o Krajowej Radzie Sądownictwa i o SN. Podtrzymał propozycję wyboru członków KRS-sędziów przez Sejm większością 3/5 głosów. Przygotował też projekt zmiany w konstytucji – tak, by w sytuacji gdy Sejmowi nie uda się porozumieć co do wyboru członków KRS, dokonywał go prezydent RP. Ponieważ kluby nie zgodziły się na zmianę konstytucji, prezydent zaproponował, by w wypadku klinczu w parlamencie, w kolejnym etapie każdy poseł mógł głosować tylko na jednego kandydata. Nowa propozycja – mówił Duda – będzie w efekcie oznaczała „multipartyjny wybór członków KRS”.

To niestety są rezultaty spotkań i konsultacji ze środowiskiem prawniczym, z którego Andrzej Duda przecież się wywodzi. Prezydent przedstawił projekty, które wymagają zmiany konstytucji, kolejnego organu przy Kancelarii Prezydenta oraz grupy ekspertów

– mówił Witold Gadowski na antenie Telewizji Republika.

Gość Adriana Stankowskiego zaznaczył, że „dziś Andrzej Duda sprawiał osoby mało pewnej siebie. Samo stwierdzenie, że prezydent przygotował niekonstytucyjne zmiany i on o tym rzekomo wie, było dość niepewne.

Być może dowiedział się tego na chwilę przed wystąpieniem

– powiedział dziennikarz.

Efektem działania prezydenta jest opóźnienie reformy polskiego wymiaru sprawiedliwości. Już dwa miesiące minęły, a jeszcze nie znamy całych dokumentów. Nie mówiąc o tym, jak projekty trafią do parlamentu, gdzie będą krzyki i wrzaski. Później parlament wprowadzi zmiany, a prezydent ustaw nie podpisze i mamy kółko zamknięte. Kolejne pół roku z głowy

– mówił Gadowski.

Ważny jest kształt Sądu Najwyższego i Krajowej Rady Sądownictwa. Jeśli prezydent utrzymuje, że środowiska sędziowskie będą wybierały siebie nawzajem, łamie podstawowe prawa trójpodziału władzy. Sądy, które z założenia mają być wyprane z politycznych podtekstów, same stały się pseudo-partiami politycznymi. To pokazują same spotkania sędziów. Skala patologi jest wielka i wszystko wskazuje na to, że prezydent boi się tego zmienić

– zazmaczył publicysta.

Gangrenę usuwa się tak, by nie psuła całego organizmu. Powolne wyniszczanie jej powoduje wyniszczanie organizmu, a nie usunięcia choroby. To musi być zmienione natychmiast!

– mówił Witold Gadowski.